«چرا باید پیتزا بخوریم اما تئاتر نرویم؟!»
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۳۲۳۲۸
«به هر که رسیدیم، میگوییم سلام علیکم ما اجرا داریم. اگر فلانی را دیدی، به او هم خبر بده!»
این جملهای است که بهرام سرورینژاد میگوید. بازیگری که این روزها مشغول بازی در آخرین اجراهای نمایش «خونه» در تماشاخانه سنگلج است.
این بازیگر و کارگردان که در تئاتر و رادیو مشغول به فعالیت است، در گفتگو با ایران اکونومیست از شرایط بازی در تئاتر در دوران فعلی میگوید و از وضعیت امنیت شغلی هنرمندان این رشته ابراز تاسف میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او با اشاره به وضعیت تبلیغات تئاتر در شرایط فعلی میگوید: این روزها پوستر که دیگر کارایی ندارد. از فضای مجازی هم که بی بهرهایم . بنابراین تنها راه اطلاعرسانی، تبلیغ دهن به دهن است. در حالیکه تا پیش از این در عرض ۳۰ ثانیه میشد به جمع بزرگی از مخاطبان درباره اجرای نمایش اطلاعرسانی کرد. به جز این تعدادی تراکت هم پخش کردهایم که طبیعتا چندان تاثیر نخواهد داشت.
سرورینژاد درباره تجربه بازی در تئاتر در وضعیت فعلی توضیح میدهد: به هر حال هر کاری تجربهای است و خاطراتی از آن با آدمی خواهد ماند. متاسفانه یا خوشبختانه در سالهایی که کار کردهام، برایم زیاد پیش آمده در سالنی با تماشاگران اندک اجرا داشته باشم. بنابراین کمتعداد بودن تماشاگران برایم اتفاق تازهای نبود. حتی به یاد دارم در یکی از اجراهایمان در یک سالن خصوصی، فقط یک تماشاگر داشتیم که دوست من بود و از شیراز آمده بود.
او با اشاره به فعالیتش در رادیو اضافه میکند: درکارهای رادیویی، لحظه اجرا نهایتا فقط اعضای گروه سازنده در کنار آدم حضور دارند و من همیشه تماشاگران را تصور میکنم، تماشاگرانی پرشمار. بنابراین کم تعداد بودن تماشاگران هرگز در اجرایم اثرگذار نبوده است. هرچند نمیتوان منکر تاثیر انرژی و نفس تماشاگر شد، ولی این مساله چندان برایم تعیینکننده نبوده است.
سرورینژاد در ادامه درباره حضورش در تئاتر در شرایطی که بسیاری از هنرمندان حرفهای این رشته تمایلی به فعالیت ندارند، توضیح میدهد: البته که به جز نمایش ما آثار دیگری هم روی صحنه رفتند. زمانی که برای اجرای این نمایش صحبت کردیم، شرایط بسیار متفاوت بود. اما به هر حال تئاتر شغل ماست و باید در هر شرایطی آن را زنده نگه داریم. خود تئاتریها هستند که میتوانند این هنر را زنده نگه دارند. البته هر سالنی و هر اجرایی شرایط خاص خود را دارد و نمیتوان حکم کلی صادر کرد. شغل من تئاتر و رادیو است و کارمند جایی نیستم که کنارش کار تئاتر هم بکنم. بنابراین حفظ این شغل برایم بسیار مهم است.
او در ادامه درباره امنیت شغلی فعالان تئاتر در دوران کرونا و شرایط اجتماعی فعلی توضیح میدهد: متاسفانه تماشای تئاتر در دوران قبل و بعد از کرونا و در دوران فعلی عموما در سبد خانوار جایی ندارد و خانوادههای معدودی هستند که در سبد کالای مصرفیشان، جایی هم برای تئاتر و دیگر کالاهای فرهنگی در نظر میگیرند. بنابراین اگر شرایطی غیر از وضعیت معمول ایجاد شود، کالاهای فرهنگی مانند تئاتر به سرعت از سبد مصرفی خانوار کنار گذاشته میشود. چون مخاطبان فکر میکنند در این وضعیت چرا باید کتاب بخریم، سینما برویم، تئاتر برویم، اما هیچ کس نمیگوید چرا باید پیتزا بخوریم و این چنین است که کافهها و رستورانها همچنان به کار خود ادامه میدهند ولی سینما و تئاتر تعطیل میشود چون مخاطب، ضرورتی برای وجود آن نمیبیند. متاسفانه در بعضی جاها مدیران هم همین نگاه را دارند و وقتی با کمبود بودجه رو به رو میشوند، برای صرفهجویی در هزینهها به سرعت تئاتر را حذف میکنند. به همین دلیل بودجه تئاتر به جای اینکه ارتقا پیدا کند، مدام کمتر میشود و به تبع آن این هنر هم ضعیفتر میشود.
بهرام سروینژاد ابراز تاسف میکند: پیش از کرونا مبلغ کمک هزینه گروههای نمایشی بیشتر بود. هرچند همان زمان هم باز مبلغ چندان قابل توجهی نبود ولی یک گروه از آغاز، رقم کمک هزینه خود را میدانست و برای آن برنامهریزی میکرد ولی حالا همه چیز برای گروه مبهم است. ضمن اینکه کمکهزینهها کمتر شده که با در نظر گرفتن افزایش نرخ تورم، فشار مضاعفی به گروههای نمایش تحمیل میشود.
لازم به یادآوری است که نمایش «خونه» به کارگردانی نسیم تاجی تا روز ۱۵ آذر ماه در تماشاخانه سنگلج روی صحنه است. بلیت این نمایش تا پایان اجراهای آن به صورت نیمبها در سایت تیوال به فروش میرسد.
این نمایش هر شب ساعت ۱۹:۱۵ دقیقه اجرا دارد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: بهرام سروری نژاد ، تماشاخانه سنگلج ، نمایش خونه
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: بهرام سروری نژاد تماشاخانه سنگلج نمایش خونه سروری نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۳۲۳۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قدردانی از هنرمندانی که چراغ تئاتر را روشن نگه داشتهاند
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، روز گذشته، ۷ فروردین، همزمان با بزرگداشت روز ملی هنرهای نمایشی، هادی مرزبان، هنرمند پیشکسوت بازیگری و کارگردانی، با حضور در تماشاخانه سنگلج و پیش از اجرای نمایش «مجلس بلبشو جور کردن» به کارگردانی فرشید قلیپور، به ذکر خاطراتی از تمرین و اجرای تئاتر پرداخت و کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی نیز از هنرمندان نجیب تئاتر تشکر کرد.
هادی مرزبان در ابتدای این مراسم، ضمن خوشامدگویی به علاقهمندان تئاتر که در تماشاخانه حضور یافته بودند و تبریک روز ملی هنرهای نمایشی، گفت: وقتی یادی از تئاتر میشود، ناخودآگاه به یاد رفتگان آن میافتیم. من حتی معتقدم خودِ تئاتر هم مثل هنرمندانِ رفته است که وقتی تمام میشود، فقط خاطرهای از آن باقی میماند. و این خاصیت تئاتر است که هنری زنده است.
وی درخصوص اولین اجرای خود ار متن اکبر رادی چنین بیان کرد: امروز چون روز جشن است، چند خاطره که ذکر آن باعث میشود خنده به لب تماشاگر بیاید را باید تعریف کنم. نخستین اجرای من از متن اکبر رادی به نمایش «پلکان» در سال ۶۳ برمیگردد که زندهیاد فردوس کاویانی در آنجا نقش شخصیت «بلبل»را بازی میکرد که پلههای ترقی را طی میکرد و در صحنه چهارم این نمایش که در تئاترشهر به صحنه رفت، فردوس کاویانی باید لباس مشکی یک مهندس را به تن میکرد اما وقتی روی صحنه آمد متوجه شدم دکمههای لباس باز است. با هزار ترفند، به بازیگر نقش مقابل، ماموریت دادم بدون اینکه تماشاگر متوجه شود، به فردوس کاویانی این نکته را بفهماند، فردوس کاویانی بعد از اینکه متوجه قضیه شد، رو به تماشاگر شروع به بستن دکمهها کرد که این کار باعث خنده تماشاگر شد. در واقع فردوس کاویانی چنان به دیوار چهارم معتقد بود که خود را روی صحنه بسیار رها و فرو رفته در نقش میدید.
این کارگردان تئاتر که رکورد اجرای بیشترین نمایشنامه از اکبر رادی را در کارنامه دارد، در ادامه به ذکر بخشی از خاطرات خود در مقام بازیگر اشاره کرد و گفت: من در ۲ موقعیت بازیگری روی صحنه، دیالوگ نمایش را فراموش کردم که برای هر بازیگری ممکن است اتفاق بیفتد. یکی در نمایش «رستم و سهراب» به کارگردانی زندهیاد مصطفی اسکویی بود(سال ۱۳۴۷) که نقش شاه سمنگان را بازی میکردم و نمایشنامه، شعر بود. در یک صحنه رو در روی رستم قرار میگرفتم باید این دیالوگ را میگفتم که «تهمتن امین است» اما اسم «تهمتن»را فراموش کردم. به جای این کلمه آهنگ زدم و بقیه دیالوگ را گفتم اما در آنترکت نمایش، رستم دنبال من میدوید که مرا کتک بزند.
مرزبان ادامه داد: موقعیت دوم در نمایش «ملاقات بانوی سالخورده» حمید سمندریان (سال ۱۳۵۱) بود که نقش مقابل اکبر زنجانپور را داشتم. در این نقش نیز یک دیالوگ یادم رفت و شروع به گفتن دیالوگهای بیربط کردم تا دیالوگ اصلی یادم بیاید، ناگهان از پشت صحنه صدای عصبانیت مرحوم سمندریان را شنیدم که میگفت این دیالوگها چیه داری میگی؟ من با شنیدن صدای زندهیاد سمندریان، چنان ترسیدم که دیالوگ اصلی یادم آمد و شنیدم که با خوشحالی میگفت «بله! تشر رفتن کار خودش را کرد».
وی سپس این موارد را جزو بخش شیرین یک اجرا تئاتر برشمرد و گفت: تئاتر، پر از این خاطرات است که از رفتن همکاران و بازیگران آن ناراحت میشویم و سختیهای تمرین و اجرا که پس از گذشت چند سال، به شیرینترین بخش زندگی ما تبدیل میشوند. خصلت تئاتر، گریه و خنده است مثل خودِ زندگی. گروه تئاتر «یاران» به سرپرستی غلامرضا عربی که متشکل از بازیگران نابیناست و آخرین بار نمایش «همه چیز میگذرد، تو نمیگذری» نوشته محمد چرمشیر را در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر به صحنه برده بودند نیز در ادامه این مراسم به صورت جمعی به بازخوانی چند ترانه قدیمی ایرانی پرداختند.
کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی در ادامه ضمن تشکر از هنرمندان تئاتر، گفت: از هنرمندان نجیب تئاتر تشکر میکنم که با وجود همه سختیها چراغ تئاتر را روشن نگه داشتهاند، دست بوس همه این عزیزان هستم و همچنین از شما تماشاگران عزیز که اصلیترین سرمایه تئاتر ما هستید هم تشکر میکنم که در سالنهای تئاتر حضور پیدا میکنید؛ خصوصاَ در این سالن که از قدیمیترین سالنهای اجرای تئاتر کشور است.
در ادامه، پریسا مقتدی، بازیگر تئاتر و مدیر تماشاخانه سنگلج به خواندن یک خط از پیام روز جهانی تئاتر که توسط «یون فوسه»، نمایشنامهنویس شهیر جهان، بسنده کرد و گفت: تنها خط آخر پیام روز جهانی تئاتر را میخوانم که جانِ مطلب را ادا کرده است:؛ جنگ و هنر متضاد یکدیگرند، همانگونه که جنگ و صلح، متضاد یکدیگر هستند. به همین سادگی، هنرِ تئاتر، صلح است.
کد خبر 6063528 فریبرز دارایی